ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Το 1982 στα γραφεία των εκδόσεων της ΑΣΕ (Αγροτικές Συνεταιριστικές Εκδόσεις) έφθασε ένα γράμμα από τις φυλακές Κορυδαλλού. Διάβασα τον αποστολέα και έμεινα άφωνος. Ο άλλοτε Διοικητής του ΕΑΤ-ΕΣΑ (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας) Νικόλα-ος Χατζηζήσης, σε άπταιστα ελληνικά και στην καθαρεύουσα, ζητούσε να του στείλουμε αντικαταβολή κάποια βιβλία των εκδόσεών μας. «Παρακαλώ όπως μοι αποστείλατε τα κάτωθι βιβλία...». Ήταν καταδικασμένος σε 25 χρόνια κάθειρξη και φυλακισμένος μαζί με τους χουντικούς πραξικοπηματίες και τους αξιωματικούς της ΕΣΑ. Του έγραψα ένα γράμμα και του το έστειλα μαζί με τα βιβλία. Του έγραφα: «Τα βιβλία αυτά είναι δώρο από έναν πρώην κρατούμενό σου. Είναι μια προσφορά και πολύτιμη συντροφιά στις σκληρές ώρες της μο-ναξιάς. Χαιρετίσματα στον Σπανό. Εάν θέλει και αυτός κάποια βιβλία, θα του τα στείλω ευχαρίστως.Τίμος ΠαπαδόπουλοςΥ.Γ.Έχει ο καιρός γυρίσματα και νουν ο χρόνος φέρει». Σε λίγες μέρες ο Χατζηζήσης μου απάντησε: «Αγαπητέ Τίμο.Σε ευχαριστώ για τα δώρα σου και χάρηκα που σου έδωσα την ευκαιρία να με σκώψεις. Πά-ντως αυτά είναι για άλλους, δεν είναι για εμάς τους Βόρειους. Έδωσα τα χαιρετίσματά σου στον Τάσο. Θέλω να σε παρακαλέσω να στείλεις εις τον υιόν μου τα παρακάτω βιβλία, αλλά αυτήν την φορά τοις με-τρητοίς...» Έστειλα τα βιβλία στο γιο του στη διεύθυνση που μου υπέδειξε. Δεν του έστειλα, όμως, όπως ζήτησε τον λογαριασμό. Σταμάτησα την επικοινωνία μαζί του. Δεν ήθελα να πιστεύει ότι κινούμαι από αισθήματα αντεκδίκησης. Ήταν το πιο φυσιολογικό, αλλά εγώ δεν είχα καθόλου τέτοια. Πιο πολύ ήθελα να μιλήσω μαζί του για να μάθω πώς σκέφτονταν εκείνη την εποχή...