Όταν έγινα πλάσμα των έρημων σηράγγων, η επιβίωση έγινε πιο εύκολη αλλά ταυτόχρονα και πιο δύσκολη. Κέρδισα σε φυσικές ικανότητες και πείρα, ιδιότητες απαραίτητες για να επιβιώσει κανείς. Μπορούσα να νικήσω σχεδόν οτιδήποτε περιπλανιόταν στην επιλεγμένη περιοχή μου. Δεν χρειάστηκε όμως πολύς καιρός για να ανακαλύψω τη νέμεση που δε μπορούσα ούτε να νικήσω ούτε να αποφύγω. Με πακολουθούσε όπου και να πήγαινα, για την ακρίβεια, όσο πιο μακριά πήγαινα, τόσο πιο ασφυκτικά με τύλιγε. Ο εχθρός μου ήταν η μοναξιά, η ατέρμονη, αδιάκοπη σιωπή των βουβών διαδρομών.