ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΡΕΜΑΛΑ

Tο «400» ήταν ο τόπος όπου μπορούσες να κάνεις την πιο βαθιά γνωριμίαμ’ αυτό το πλάσμα που λέγεται άνθρωπος. Εδώ η γειτονιά με το θάνατο ξεγύ-μνωνε τον καθένα, κι αυτούς που στο αριστερό τους μπράτσο φορούσαν μιακόκκινη ταινία, δηλαδή τους κομμουνιστές, κι αυτούς που ήταν ύποπτοι για συ-νεργασία με τους κομμουνιστές, κι αυτούς που φρουρούσαν και που κάπου εκείσ’ ένα διπλανό δωμάτιο έπαιρναν μέρος στην ανάκριση. Εκεί, στην ανάκριση,κάθε λέξη μπορούσε να είναι υπεράσπιση ή όπλο. Μα στο «400» δεν μπορού-σες να κρυφτείς πίσω από λόγια. Εδώ δε ζυγίζονταν όσα είχες πει, μα όσα ήτανμέσα σου. Κι εκεί μέσα, στο βάθος του εαυτού σου, δεν απέμενε παρά το πιο βα-σικό. Όλα τα δευτερεύοντα που χρησίμευαν για να εξευγενίζουν, να εξασθε-νούν ή να ομορφαίνουν τα βασικά γνωρίσματα του χαρακτήρα σου έπεφταν με-μιάς, λες και τ’ άρπαζε ο σίφουνας που προηγείται από το θάνατο. Δεν έμενεπαρά μόνο το υποκείμενο και το κατηγόρημα: Ο πιστός αντιστέκεται. Ο προ-δότης προδίνει. Ο μικροαστός απελπίζεται. Ο ήρωας μάχεται. Μέσα στον κάθεάνθρωπο υπάρχει δύναμη και αδυναμία. Θάρρος και φόβος. Σταθερότητα καιδισταγμός. Καθαρότητα και βρομιά. Κι εδώ δεν απέμενε πια παρά το ένα απότα δύο. Ή τούτο ή εκείνο.