ΠΡΩΙΜΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ

Η διάχυση του αναρχισμού στον ελλαδικό χώρο αποτέλεσε το φυσικό επακόλουθο των κοινωνικών εκείνων ριζοσπαστικών ιδεών και κινημάτων που εμφανίστηκαν και των εξεγέρσεων και επαναστάσεων που συντάραξαν την Ευρώπη από τα μισά κιόλας του 19ου αιώνα, κι εκεί είναι που εντοπίζονται οι ιδέες που στη συνέχεια ψήγματά τους σταδιακά εισήχθησαν στην τότε ελλαδική επικράτεια. Η ακτινοβολία, που εκπέμπουν οι επαναστάσεις του 1848-1849 και οι νεωτερικές ιδέες της εποχής οι οποίες και βρίσκουν την πλήρη έκφρασή τους στην Παρισινή Κομμούνα του 1871, συναντά πρόθυμα μυαλά τόσο ελλήνων φοιτητών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων όσο και διανοούμενων κοινωνικά ευαίσθητων και ανοιχτών σε νέες ιδέες. [...]Στην έκδοση περιλαμβάνεται, [...] επίσης, απόσπασμα από το Υπόμνημα του "Αναρχικού Εργατικού Συνδέσμου Αθηνών" στο Διεθνές Αναρχικό Συνέδριο του Παρισιού, όπου περιγράφεται η δράση της ομάδας και η κατάσταση του κινήματος στη χώρα, και τίθενται ερωτήματα ως προς το ποια είναι τα καλύτερα μέσα διαφώτισης για την ανάπτυξη των αναρχικών ιδεών κατά την κρίση των συνέδρων.Το παρόν έργο είναι από τα σπάνια εκείνα που φιλοδοξούν να ανατρέψουν το κλίμα της ακινησίας που χαρακτηρίζει το ίδιο το αναρχικό κίνημα όσον αφορά τη γνώση της ιστορίας του ελλαδικού αναρχισμού, ανάβοντας έναν μικρό σπινθήρα έρευνας, αξιολόγησης και άντλησης εμπειρίας και διδαγμάτων από τη δράση των πρώιμων εκείνων διανοητών που έδρασαν κυρίως στο δεύτερο μισό του 19ου και τις δυο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.Γι' αυτό και στοχεύει να βρει τους αποδέκτες του: αυτούς που αυτοχαρακτηρίζονται αναρχικοί ή ελευθεριακοί, προσφέροντάς τους ένα ακόμα εργαλείο αντλημένο από ένα μέρος της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος στον ελλαδικό χώρο, αλλά και όλους εκείνους που δεν βολεύονται με τα κάθε είδους "ιστορικά" σκευάσματα των ειδικών και των κάθε είδους βιαστών της επαναστατικής ιστορίας.