ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΡΟΥΜΑΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Είναι στέρεο το συμπέρασμα της ιστορίας από την Pax Romana μέχρι την Βυζαντινή και τις άλλες αυτοκρατορίες ότι ο μικρός Εβραίος, Ινδός, Αραβας ή Έλληνας δεν αφομοιώνεται απολύτως και πάντως δεν εξαφανίζεται. Η βιοποικιλότητα σαν θεία πρόνοια ισχύει για όλα τα έμβια όντα. Και για τους ανθρώπους και τους λαούς. Ο αντίλογος λέει ότι η «καινούργια ιστορία» διαφέρει από την παλιά. Τότε δεν υπήρχαν διαδίκτυα, λεωφόροι της επικοινωνίας, ούτε οι σχεδόν οργουελικές πρακτικές όπως αυτή που έλεγε (και δικαιώνεται;) «Το πολιτικό χάος συναρτάται με την καταρράκωση της γλώσσας» και ούτω καθεξής. Το διαδίκτυο, η επανάσταση της γνώσης, οι ραγδαίως αυξανόμενες επικοινωνίες και τα άλλα γνωρίσματα της νέας εποχής είναι περισσότερο ευκαιρίες και δυνατότητες απελευθέρωσης λαών, κρατών και πολιτών παρά δεσμεύσεις και διαδικασίες υποδούλωσης ή ακόμη χειρότερα εξαφάνισης κοινωνιών και πολιτισμών. Κάτι τέτοιο υπάρχει ως απειλητική προοπτική μόνο για κοινωνίες και πολιτισμούς που παραιτούνται βιολογικά-δημογραφικά ή πολιτισμικά. Η Πολιτική Ανάπτυξη στην Ελλάδα, το τριακοστό πρώτο βιβλίο του, εντάσσεται στην κατηγορία του «πολιτικού δοκιμίου» και χαρακτηρίζεται, όπως και όλα τα άλλα, από επιστημονική ευθύνη και παρρησία στις αξιολογικές κρίσεις του.