ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ Αν στρέψει κανείς λιγάκι το ενδιαφέρον του προς την αρχαία ελληνική βιβλιογραφία, θα διαπιστώσει ότι οι πρόγονοί μας ήσαν κυριολεκτικά υπό την επίδραση της μεταφυσικής και του κόσμου των ψυχών. Προφητείες, μαντεία, υπερφυσικές και θεϊκές δυνάμεις, δαίμονες, δεισιδαιμονίες, τέρατα, γίγαντες, νεράϊδες, επισκέψεις στον 'Αδη, μετεμψυχώσεις, μαγείες, προσευχές, μαγικές ωδές, καθαρμοί, μυστήρια κ.λ.π.. Ολόκληρος ο ελληνικός κόσμος κυριαρχείται από την πίστη σε μεταφυσικές δυνάμεις και οντότητες. Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ; Χωρίς να μπορούμε να αποδείξουμε αμέσως ότι όσα έγραφαν οι πρόγονοι μας για αυτά τα θέματα είναι πέρα για πέρα αληθινά, η επιβίωση και μόνο αυτών των παραδόσεων για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είναι κάτι που πρέπει να τραβήξει την προσοχή μας. Στην περίπτωση λοιπόν της αρχαίας ελληνικής μεταφυσικής βιβλιογραφίας έχουμε τις αντιλήψεις ενός ολόκληρου κόσμου, οι οποίες όχι μόνο βρέθηκαν στο επίκεντρο του ανθρώπινου πνευματικού ενδιαφέροντος για χιλιετίες, αλλά, μέσα από αυτές τις "δεισιδαιμονίες" και την πίστη στο υπερφυσικό, αναδείχθηκε ο λαμπρότερος πολιτισμός που γνωρίσαμε ποτέ, και προπαντός, ένας πολιτισμός πέρα ως πέρα προσγειωμένος, πρακτικός και οικολογικός. Ολόκληρη η ελληνική σκέψη και ο αρχαίος πολιτισμός είναι συνυφασμένα λοιπόν με την αντίληψη ενός κόσμου πέραν των κοινών αισθήσεων, που όσο κι αν σήμερα τον θεωρούμε ανύπαρκτο, εντούτοις υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι έχει βάση.