Μια ρίζα αυγήςΣε μια στροφήθα έχουν όλα ξεχαστεί.Θα πέρναγε καιρός,θα έπαιρνε ο καιρόςτα γέλια και τα δάκρυα,τα υπάρχοντα στο χώμα,τι κοιτάς; και τι θρηνείς;Προχώρησε απέναντι, εμείςαντίπαλοι να πούμε πωςελπίσαμε στο θαύμα.Κλείσε τ’ αυτιά,ξερίζωσε το κλάμα,μια ρίζα αυγήςχρειάζεται το χέρι σουγια να ευδοκιμήσει.