ΟΙ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ

Το βιβλίο - μαρτυρία του Χρήστου Νικολουτσόπουλου σαν ακατέργαστο διαμάντι, που μόλις εξορύχθηκε, φαντάζει. Ούτε ο ίδιος θέλει την επεξεργασία ή το γυάλισμά του. Με αυτό παρουσιάζεται γυμνός απέναντί μας διηγώντας μας τα πάθη του με ωμότητα και αυτοσαρκασμό που εντυπωσιάζουν. Για τον εαυτό του δεν κρατεί τίποτα. Μας τα παραδίνει όλα. Να κρίνουμε τόσο τον ίδιο όσο και κυρίως τους διώκτες του. Τους εξουσιαστές του συστήματος, τα τηλεοπτικά τσακάλια, τους ανθρωποφύλακες, όπως ο ίδιος γράφει. Το βιβλίο είναι γραμμένο με αγχωτικό τρόπο, όπως ήταν και οι συνθήκες σε ψυχιατρεία και φυλακές τις οποίες βίωσε ο συγγραφέας, σελίδες σκληρές, που μπορεί να ερεθίζουν γιατί είναι αληθινές και μας υποχρεώνουν επιτέλους να συναντηθούμε με την αλήθεια και να μην κρυβόμαστε πίσω από τσιτάτα ή προσχήματα. Αλλά και με σελίδες τρυφερές σε ένα βιβλίο, που ως σπάραγμα ψυχής, το παραδίνουμε στον αναγνώστη.