ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

Το «Λεξιλόγιο» του Δημήτρη Καλοκύρη είναι και μια οικουμενική θεώρηση των πραγμάτων, αφού διαπιστώνουμε ότι μέσα στις αφηγήσεις του συνυπάρχουν οι αιώνες της μακροθυμίας της ανθρώπινης φυλής, οι άγνωστες τοποθεσίες όπου το θρόισμα του χρόνου παράγει ρίγη ιστορικής συγκινήσεως και η αγάπη ­ η οποία είτε ως ερωτική επιταγή είτε ως απλή αλήθεια παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα Ηθικής, Τέχνης, Αισθητικής, Επικοινωνίας και Μόδας. Οι πιο όμορφες στιγμές του Καλοκύρη είναι στις τρεις τελευταίες ενότητες («Η ανακάλυψη της Ομηρικής», «ΕπέΚινα» και «Επίμαχα σημεία») όπου η καταστάλαξη της ωριμότητας συναγωνίζεται την άκρατη φαντασία, ενώ τις λιγότερο καλές στιγμές του θα τις βρούμε στην «Αργοναυτική εκστρατεία» ­ όπου η έξυπνη ευκολία και τα ευφυή τεχνάσματα δεν προσθέτουν τίποτε στον κατά τα άλλα πολύ καλό τόμο υψηλής λογοτεχνίας. Τα κείμενα του «Λεξιλογίου» είναι κείμενα «παντός καιρού» και θα αντέξουν για πολλά χρόνια, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες ή τις συνθήκες του λογοτεχνικού κλίματος στην Ελλάδα και φαντάζομαι τον Δημήτρη Καλοκύρη ως έναν ακούραστο μαραθωνοδρόμο σε έναν λαβυρινθώδη Μαραθώνιο της Λογοτεχνικής Φαντασίας, όπου ανά χιλιόμετρο υπάρχει και από ένα ομοίωμα του Μπόρχες, ο οποίος κλείνει πονηρά και με κατανόηση το μάτι στον Καλοκύρη κάθε φορά που, ως δρομέας, τον προσπερνάει. Ντίνος Σιώτης«ΤΟ ΒΗΜΑ» 05-04-1998