ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΟΥΡΚΟΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟΜΟΣ Β

Στην Ελλάδα, με την ανάπτυξη των οθωμανικών σπουδών, για τους ερευνητές που ασχολούνται με τη οθωμανική περίοδο, η καλή γνώση της οθωμανικής γλώσσας αποτελεί προϋπόθεση ενασχολήσεως με τον συγκεκριμένο κλάδο, αφού το σύνολο σχεδόν των πηγών, στις οποίες οφείλουν να ανατρέξουν, έχουν αποτυπωθεί στην οθωμανική, με αποτέλεσμα ή αδυναμία προσεγγίσεως των οθωμανικών πηγών να αποτελεί εμπόδιο για την αξιοποίηση του απαιτουμένου υλικού. Έτσι, λοιπόν, η οθωμανική γλώσσα μετατρέπεται σε μοναδικό ιστορικό εφόδιο γνωριμίας και κατανοήσεως της οθωμανικής πραγματικότητας, συγκεκριμένως της οθωμανικής κοινωνίας, των δομών και των θεσμών του οθωμανικού κράτους και των σχετικών πηγών με τους μουσουλμανικούς και μη πληθυσμούς της οθωμανικής επικράτειας. Η γνώση της οθωμανικής στην Ελλάδα, εκτός από την αξιοποίηση και την μελέτη των ιστορικών οθωμανικών πηγών επιτελεί και ένα άλλο επιπρόσθετο στόχο, την γνώση και την κατανόηση αφ' ενός μεν του πλουσίου οθωμανικού αρχειακού υλικού που ευρίσκεται σε αρχεία και βιβλιοθήκες, καθώς επίσης και των διάσπαρτων εγγράφων που αναφέρονται ως επί το πλείστον σε νομικά ζητήματα κυριότητος και γαιοκτησιών κυρίως των Νέων Χωρών, αφ' ετέρου δε των δικαστικών αποφάσεων των μουφτειών της Θράκης, οι οποίες βάσει των διεθνών συνθηκών συνεχίζουν να εκδίδονται στην οθωμανική γλώσσα. Ο δεύτερος τόμος στα παραρτήματα περιλαμβάνει πίνακα λέξεων ερμηνευτικό στην ελληνική με σχετικές παρατηρήσεις. Στα παραρτήματα περιλαμβάνονται επίσης όροι και κύρια ονόματα που αφορούν στην επαρχιακή και στην τοπική διοίκηση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως και κατάλογος επισκοπών, εξαρχιών και επισκόπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και μητροπολιτών των πατριαρχείων Αλεξανδρείας και Αντιοχείας. Δεν παραλείπονται ακόμη οι σχετικοί πίνακες γεωγραφικών κυρίων ονομάτων, καθώς και οι αφορώντες αξιώματα της κεντρικής και της επαρχιακής διοικήσεως της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τέλος δε αναφέρονται τα παροράματα αμφοτέρων των τόμων και οι σχετικές βραχυγραφίες.