ΛΑΤΟΜΕΙΟ

Πρώτο ποιητικό βιβλίο, ύστερα από ευάριθμες δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Το λατομείο, τόπος πελεκημένος, όπου το νερό διαρκώς επανέρχεται εν φαντασία και λόγω. Μια συνείδηση που προσπαθεί να συμμαζέψει τα κομμάτια της, ένα εγώ που αγωνιά, συλλογικά το πένθος έρχεται και η γλώσσα είναι το σώμα που δέχεται τα ίχνη ή τα τραύματα της Ιστορίας και όπως τα δέχεται όνομα τούς δίνει. Εκτός κι αν η σιωπή είναι η κατάληξη του λόγου που σιώπησε, γιατί η ομιλία μπροστά στην καταστροφή εμβρόντητη παραμένει. Το νόημα του κόσμου αλώνεται άλλοτε καταλογάδην, σε ελεύθερο στίχο ή σε έμμετρο, υπό τη σκέπη της προσωδίας. Πολλές οι αφιερώσεις ποιημάτων σε φίλους και ομοτέχνους.