Μου ερχόταν εκείνη τη στιγμή να τριφτώ επάνω της σαν μωρό. Ναγκρινιάξω για τα πιο απίθανα πράγματα. Να, το μεσημέρι πεινούσαπολύ. Οι μερίδες του φαγητού ήταν τόσες, όσο και εμείς ταπαιδιά. Και τι έκανε η φαγού, η Ιφιγένεια; Έφτυσε επίτηδες μέσαστο πιάτο μου. Κι εγώ σιχάθηκα να το φάω παρ' όλη την πείνα μου.Και τότε στρώθηκε, η καλή σου, και μου το έφαγε όλο.