Περαπατούσαν τα μικρά καλοκαίρια με τα όνειρά τους ακυβέρνητα... Κάτω απ΄τα δέντρα, ή τα σύρματα του ηλεκτρικού σημάδευαν πουλιά τον ύπνο του απογεύματος σκότωναν με τις μικρές τους πέτρες. Μια συμμορία του απογεύματος, πολύ μακριά απ' τον έρωτα, το θάνατο και το φόβο... Ο συγγραφέας χρησιμοποιώντας την ίδια τη ζωή, ως πρώτη ύλη, μαζεύοντας χρώματα και φως απ' τη Μακεδονία ονόματα απ΄την ανθρώπινη θάλασσα των πόλεων συνθέτει ένα βιβλίο που μυρίζει αύριο. ΄Ενα βιβλίο των ''ανοιχτών παραθύρων''...