Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΟΥΣΚΑ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ Κ. ΣΗΜΙΤΗ

Το βιβλίο αυτό δεν θα είχε γραφεί αν δεν είχαν ειπωθεί τόσο από τον πρωθυπουργό κ. Κώστα Σημίτη όσο και από τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Νίκο Χριστοδουλάκη τόσα "κουφά" και απαράδεκτα για τον κοινό νου σχετικά με την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και, κυρίως, για την πραγματική κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Βουλή στις 27 Νοεμβρίου 2003. Η ημερομηνία αυτή είναι σημαδιακή και για τους δύο αγορητές στη Βουλή, δηλαδή τους κ.κ. Σημίτη και Χριστοδουλάκη. Κατ' αρχάς, και οι δύο είναι καθηγητές πανεπιστημίου με ειδικές μάλιστα γνώσεις γύρω από τα οικονομικά θέματα και, συνεπώς, έπρεπε να είχε καταδειχθεί ιδιαίτερη προσοχή σε ό,τι αφορά κυρίως οικονομικούς ορισμούς, όρους, έννοιες και παραδοχές. Αλλά, ας μην ξεχνάμε κι αυτό που έλεγε ο Βίσμαρκ: "Δύο καθηγητές στην εξουσία και η πατρίδα χάθηκε"! Ύστερα, στις 26 Νοεμβρίου 1987 ο κ. Σημίτης υπέβαλε στον τότε πρωθυπουργό αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου επιστολή παραίτησης από το αξίωμα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας με την επίκληση λόγων που δεν ταίριαζαν προς συνετή οικονομική πολιτική.