Η ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΑ

Η Νταμμαπάντα είναι ένα από τα κυριότερα Βουδιστικά κείμενα. Αρχικά γραμμένο στη γλώσσα Πάλι (στα Σανσκριτικά ΝΤΑΡΜΑΠΑΝΤΑ) θεωρείται ότι περιέχει τους λόγους του Βούδα. Όταν ο Βούδας φωτίστηκε, διαλογιζόμενος κάτω από το δέντρο Μπούντι στην Μποντ Γκάγια πήγε στο Σάρναθ, κοντά στην ιερή πόλη Βαρανάζι, όπου δίδαξε για πρώτη φορά - ή, όπως λένε οι Βουδιστές, γύρισε τον Τροχό του Ντάρμα για πρώτη φορά. Η πρώτη διδαχή του Βούδα αποκάλυψε τη φύση του ανθρώπινου πόνου μέσα από τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες- τον Πόνο, τη Γέννηση του Πόνου, το τέλος του Πόνου, και την Ατραπό που οδηγεί στο Τέλος του Πόνου. Η Ατραπός αυτή συνο-ψίζεται στην Ευγενή Οκταπλή Ατραπό.Έτσι, στο Πρώτο Γύρισμα του Τροχού του Θείου Νόμου, ο Βούδας έθεσε τις αρχές της αρετής και της αυτοπειθαρχίας με σκοπό την Τελείωση ή Φώτιση του Ανθρώπου. Η διδαχή του Σάρναθ αποτέλεσε τη βάση της σημερινής Νότιας Σχολής του Βουδισμού ή της Χίναγιάνα (Μικρό Όχημα). Η Νταμμαπάντα είναι ένα απόσταγμα των αρχών αυτών. Εδώ δόθηκε η πρώτη ώθηση στην τεράστια δύναμη του Βουδισμού που στα επόμενα χρόνια απλώθηκε σε όλη την Ινδία (τότε πνιγμένη στα πολύπλοκα τυπικά της κάστας των Βραχμάνων) αλλά και στο Κασμίρ, Αφγανιστάν, Θιβέτ, Κίνα, Μογγολία, Ιαπωνία και Κεϋλάνη.Στο Δεύτερο Γύρισμα του Τροχού του Ντάρμα, σε διάφορα μέρη της Β. Ινδίας, ο Βούδας δίδαξε την αρχή του Αλτρουισμού και τον ευγενή δρόμο των ΒΟΔΙΣΑΤΒΑ. Αυτοί, αν και τελειώνονται και είναι σε θέση να περάσουν έξω από τον Κύκλο των Δια-δοχικών Υπάρξεων και του Πόνου, παραμένουν σ' αυτόν τον κόσμο μέχρι τη Φώτιση και του τελευταίου συνειδητού όντος. Η θυσία των ΒΟΔΙΣΑΤΒΑ αποτέλεσε τη βάση της Βόρειας Σχολής του Βουδισμού, της Μάχαγιάνα (Μεγάλο Όχημα).