ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΕΡΩΤΑ

Θα τα άφηνα όλα για σένα. «Είσαι πολύ καλός άνθρωπος», μου είπες. Δεν είμαι καλή, είμαι ερωτευμένη. Έπαψα καιρό να είμαι καλή. Έχεις τα πιο όμορφα χέρια του κόσμου. Αλλά έπρεπε να ξέρω, πως αυτά δεν μπορούν να με κρατήσουν, να με ταΐσουν, να με σκεπάσουν, να με ξεσκίσουν, να με απογειώσουν. Όσες φορές κι αν σκέφτηκα να σ’ αφήσω, ερχόμενη να σ’ το πω, αισθα- νόμουν πως ανέβαζα πυρετό. Ύστερα σε κοιτούσα κι ήθελα να σ’ αγκαλιάσω με όλο μου τον εαυτό. Κι έπρεπε να το ξέρεις ήδη, πως ο έρωτας δεν είναι καλή πράξη… είναι κάτι άγριο, πιο άγριο κι από το φίδι, κι από τον κεραυνό, ένα βήμα πριν τη μανία. Μα το μυαλό σου όλο μετράει τον χρό- νο, βάζει σε τάξη τον χώρο. Μακάρι, όχι μια μέρα να γυρίσεις, μακάρι μια μέρα να ερωτευτείς. Όχι, όχι εμένα. Τον Έρωτα!