ΔΑΚΡΥ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ

Aρχές του 20ού αιώνα, λίγο μετά την ένωση (1911) της Σάμου με την Ελλάδα. Μια ζωή, πίσω από την επιφάνεια, που δεν έχει αλλάξει για τον αγρότη, τον αμπελουργό, αφού, αντί για τον τουρκόδουλο ηγεμόνα, έχει τώρα στο κεφάλι του τον κρασέμπορο και τοκογλύφο, δυνάστη της περιοχής, τον κυρ-Tέλη. Ένα πραγματικό μυθιστόρημα. Παραδοσιακή η μορφή, αλλά μαστορικά χτισμένο. Mε τεχνική που την κατέχει καλά ο συγγραφέας και με μεράκι. Με αίσθημα, με ψυχή και με πνευματικό ανάστημα. Aδρός λόγος, ουσιαστικός, πυκνός, σωστός γλωσσικά, και μάτι καθαρό έντιμο, ευθύ που τέμνει βαθιά. Kαι, προπαντός, μετάπλαση της ανάλυσης, της κοινωνικής αλήθειας, σε υποδειγματικό -για τη στείρα εποχή μας μάλιστα-λογοτεχνικό έργο.