ΑΠΛΩΜΑΤΑ ΣΚΕΨΗΣ Τα ασπρόρουχα της μνήμης σ ένα τετράδιο να στοιβάζω άρ χισα νωπά τινάγματα του νου, απλώματα σκέψης. Δυνατό άνεμο έστειλα να στεγνώσουν. Ακουγα τις άκρες τους να κτυπούν μετέωρα φτερουγίσματα μικρών πε λαργών. Μ ευλάβεια τα εναπόθεσα στα συρτάρια της μνημοσύνης. Αλήθειες και ψέματα, άνισες μάχες, μ έστησαν όρθια. Το πέλαγος αγνάντεψα, λίγα κύματα πρόφθασα...