ΑΚΟΥ ΜΑΡΞΙΣΤΗ

(...) Για ένα δεκαοχτάχρονο παιδί στα 1937, η έννοια απλώς της κυβερνητικής θα 'χε φανεί παρατραβηγμένη επιστημονική φαντασία, φαντασία που θα μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τα οράματα των διαστημικών ταξιδιών. Εκείνο το δεκαοχτάχρονο παιδί έχει φτάσει τώρα τα πενήντα και οι ρίζες του βρίσκονται σε μια εποχή τόσο απομακρισμένη που να διαφέρει ποιοτικά απ' τις πραγματικότητες της παρούσας περιόδου στις ΗΠΑ. Ο ίδιος ο καπιταλισμός έχει αλλάξει από τότε, παίρνοντας ολοένα και πιο κρατικιστικές μορφές που θα μπορούσαν να προβλεφτούν μόνο αμυδρά τριάντα χρόνια πριν. Και τώρα μας ζητάνε να επιστρέψουμε στην «ταξική γραμμή», τις «στρατηγικές», τα «στελέχη» και τις οργανωτικές μορφές εκείνης της μακρινής περιόδου, με σχεδόν κραυγαλέα αμέλεια για τα ζητήματα και τις δυνατότητες που έχουν εμφανιστεί. (...)