1821 ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΗΣ ΞΕΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Ο Ελληνικός Μητροπολιτικός Ιστορικός Χώρος κατέχει κρισιμωτάτην γεωστρατηγικήν θέσιν επί του Rimlanc (για να ομιλήσομε με όρους της κλασσικής Αγγλοσαξονικής Γεωπολιτικής Σχολής), ήτοι της Περιμετρικής Ζώνης ή, άλλως, της Δακτυλίου Γης, πέριξ της συμπαγούς χερσαίας ευρασιατικής μάζας - και δη στον γεωστρατηγικώς σπουδαιότατον χώρον των Στενών των Δαρδανελλίων, του Ελληνικού Αρχιπελάγους και της Χερσονήσου του Αίμου, του οποίου χώρου η μείζων γεωστρατηγική λειτουργία είναι, και οφείλει πάντοτε να είναι, από την σκοπιά των Αγγλοσαξονικών Ναυτικών Δυνάμεων, η σταθερά και διαρκής ανάσχεσις της πιθανής εξόδου/ καθόδου της Μείζονος Χερσαίας Ευρασιατικής Δυνάμεως, ήτοι της Ρωσσίας, προς τις θερμές θάλασσες, προς Νότον...Ένεκεν της ιστορικής δικαιοσύνης οφείλει να λεχθεί ότι ήτο η Ρωσσική Αυτοκρατορία του Οίκου των Ρωμανώφ η Δύναμις εκείνη, η οποία, εξ αίτιας του Ελληνικού Ζητήματος, διέρρηξε τελικώς την Ιεράν Συμμαχίαν [...] και τροχοδρόμησε την σειράν εκείνην των διπλωματικών και στρατιωτικών ενεργειών, που τελικώς οδήγησαν εις την θετικήν (μερικώς έστω) έκβασιν της Ελληνικής Επαναστάσεως. Εν τούτοις, το εγκαθιδρυθέν καθεστώς ξένης «Προστασίας», μεθερμηνευόμενον εν τοις πράγμασιν ως διαρκής παρεμβατισμός της «Προστάτιδος Δυνάμεως» Μεγάλης Βρεταννίας -ενίοτε συνεπικουρούμενης υπό της Γαλλίας- καθώς και η τελική κατίσχυσις, εντός της ελληνικής κοινωνίας, ενός ηγεμονικού σχηματισμού με έκδηλον κομπραδορικόν χαρακτήρα έμελλε να προσδέσει το κράτος στο άρμα της αγγλικής πολιτικής [...]. Η θεμελιώδης αντίφασις της Μεγάλης Ελληνικής Επαναστάσεως υπήρξε η εδραίωσις της ηγεμονίας των Φαναριωτών, Κοτζαμπάσηδων και Κομπραδόρων και η φαλκίδευσις της Λαϊκής Κυριαρχίας μέσω της εισαγωγής κοινοβουλευτικού εποικοδομήματος δυτικού τύπου [...].